MegaMisja

"Szanowny Panie Psotniku, czyli jak się zwracać do różnych osób?"

 

Na poprzednich zajęciach udało się dzieciom uratować znikającego Psotnika. Dzisiaj, 10.11.2017 roku, dzieci pomogły bliźniakom znaleźć skuteczny sposób na to, by mogły porozumieć się z Psotnikiem. Na ekranie projekcyjnym pojawiła się postać, przy której widniały zwroty grzecznościowe: "Przepraszam bardzo, czy może Pani...", "Dziękuję...", "Proszę...", a na podłodze znalazła się kolorowa linia, do zrobienie której wykorzystaliśmy szarfy gimnastyczne. Dzieci dowiedziały się, że będą dzisiaj pracowały na magicznej linii, dzięki której dowiedzą się, w jaki sposób możemy się porozumiewać. "Śpiewająco" podawały przykłady, jak należy zwracać się do kolegi, koleżanki, a jak do osoby dorosłej. Odczytując "magiczne" słowa z ekranu, trafnie stwierdziły, że nie może ich zabraknąć w rozmowie z dorosłymi. Następnie na ekranie pojawiły się dwie postaci i dzieci dowiedziały się, że to nadawca i odbiorca, a to co sobie przekazują, czyli zdania, którymi się wymieniają, to komunikaty. Dlatego mówimy, że ludzie komunikują się ze sobą. Potem uczniowie dobierali się parami i odgrywali scenki. Przedstawiali wymyśloną przez siebie rozmowę. Jedno dziecko było nadawcą, a drugie odbiorcą. Zabawa ta wywołała wiele radości, choć niektóre pary nieco więcej czasu potrzebowały na wymyślenie treści rozmowy. W kolejnym kroku wykorzystaliśmy naszą linię komunikacyjną. Dzieci słuchały czytanych zdań - różnych komunikatów i decydowały do kogo mogą je wypowiedzieć. Jeżeli do kolegi, koleżanki musiały stanąć na lewym końcu linii, jeżeli do nauczyciela, pielęgniarki, czy innej osoby dorosłej to na prawym, a jeżeli miały wątpliwości do kogo skierowany jest wysłuchany komunikat, to ustawiały na środku linii. W trakcie zabawy pojawiały się trudności z trafnym odczytaniem przedstawianych komunikatorów. Wykonując opisane zadania uczestnicy zajęć przypomnieli sobie o sposobach porozumiewania się i utrwalili pojęcia: nadawca, odbiorca, komunikat formalny i nieformalny. Wreszcie przyszedł czas na kalambury, ulubioną zabawę dzieci. Dzieci losowały po dwa hasła dla swojej grupy, a następnie przedstawiciel grupy pierwszej próbował za pomocą gestów przedstawić swojej drużynie zaproponowany obrazek przez drużynę drugą. Potem była zmiana i grupa druga przystąpiła do dzieła. Po odgadnięciu treści wszystkich wylosowanych rysunków zabawa się zakończyła. Dzięki tej zabawie dzieci poznały kolejne sposoby porozumiewania się z innymi, za pomocą obrazów i gestów. Najlepiej jednak dzieci bawiły się, gdy przyszedł czas na kolejne wyzwanie. Dzieci przekazywały informację za pomocą dźwięków. Co się działo - trudno opisać. W każdym razie było głośnio i radośnie. Na zakończenie zastanawialiśmy się co zrobić, aby osoba z którą się porozumiewamy właściwie zrozumiała treść przekazu. Dzieci doszły do wniosku, że lepiej rozmawia im się z kolegami. Stwierdziły, że z dorosłymi trzeba rozmawiać inaczej. Wszyscy byli zgodni, co do tego, że aby komunikacja była dobra musi starać się zarówno nadawca jak i odbiorca. Kolejne zadanie wykonane!!!

 

BK                                                     do galerii